Ria Geerdink – ‘The drop that contained the sea’
Tekst: Renata de Frankrijker
Beeldend kunstenaar Ria Geerdink is in 1955 geboren in Hengelo en heeft haar atelier in de Roncallischool. Zij is autodidact en heeft masterclasses gevolgd in Nederland, Groot Brittannië, Tsjechië en Duitsland.
Zij heeft in binnen- en buitenland geëxposeerd, deelgenomen aan kunstenaarsinitiatieven en -uitwisselingen en daarnaast is zij organisatorisch betrokken geweest bij nationale en internationale kunstprojecten. In het verleden heeft zij gewerkt als docent glastechnieken en tekenen.
In 1985 heeft zij haar eerste tentoonstelling en exposeert dan zes cirkel-vormige kommen, van delicate sneeuwachtige structuur in kleurloos glas. Daarbij zijn de vormen niet het onderwerp maar het materiaalgebruik. Deze benadering komt in haar huidige werk nog steeds voor.
Na 15 jaar kunstenaarschap begon Geerdink aan een 4-jarige studie kunstzinnige therapie en werd zij, naast haar praktijk als kunstenaar, ook freelance kunstzinnig coach en docent improvisatietekenen. Het meditatieve tekenen ontstaat in 2016, waarin de fijne structuren van haar glasobjecten uit haar beginperiode weer zichtbaar worden, maar nu in textuur op papier.
De Japanse kunstbeweging Mono-Ha uit de jaren 60 heeft een grote invloed op Geerdinks werk. Deze beweging heeft invloeden uit het Zen-boedhisme en ging uit van een gelijkwaardige dialoog tussen de kunstenaar, de natuur- en industriële materialen.
Van 4 september tot en met 31 oktober te zien bij Schouwburg Hengelo
Druppels en stromen water
In Zie de Vensters 2.0 laat Ria Geerdink werk zien met de titel: “the drop that contained the sea”. Een titel geïnspireerd op het muziekstuk van de Amerikaanse componist Christopher Tin (1976). Het is een stuk waar voornamelijk het orkest, het koor, met invloeden van wereldmuziek te horen is.
In de vensters hangen stroken Wenzhou rijstpapier bewerkt met verdunde acryl. Tijdens dit werkproces zijn er structuren ontstaan en heeft het een diversiteit van blauwen opgeleverd, waarmee stromen van water worden verbeeldt.
Tijdens de pop-up biënnale In Venetië ontstond haar eerste versie van een strook in combinatie met een waterput. Het water dat door Venetië stroomt bracht zowel voor- als tegenspoed voor de Venetianen.
Het water heeft voor Ria twee kanten. Door de stroken dubbel te hangen worden voor- en achterkant van het werk met elkaar verbonden.
De glasdruppels die zij zelf heeft vervaardigd heeft ze over de stroken gestrooid, om zo de plaatsing deels aan het toeval over te laten. Het beeld moet uit zichzelf ontstaan en ze wil oppassen er niet te veel aan toe te voegen. Deze glazen druppels zijn ontstaan tijdens de expositie van ‘Kunst Natuurlijk’, toen zij zocht naar een veilige manier om glas toe te passen in een buitenruimte.
In de vensters hangen vierstromen van water.
De eerste strook geeft een expressie weer van een lichte zomerbui, waarbij de druppels vernevelen, de middelste een zware storm en de derde laat zien dat het pijpestelen regent.
De Strook meer afgezonderd van de rest is een ode aan haar moeder, die 10 jaar geleden is overleden. Zij vertelde dat haar moeder, haar op een bepaalde manier heeft leren kijken. “Het heeft diamanten geregend” zei haar moeder en samen gingen zij opzoek naar dauwdruppels. In de druppel reflecteerde de omgeving van de boerderij en de twee boomgaarden. Net als u in deze druppels ook een reflectie kunt zien.
De glasdruppels van de laatste strook zijn in een bladmotief geplaatst, wat de vorm heeft van een boot. Het blad stelt de natuur voor en de boot de mens. Het is een motief dat Ria Geerdink al 30 jaar gebruikt.
Kunst maken is voor haar een oneindige verkenning, waarin je meebeweegt.
Zoals ze zelf zegt: “Niets blijft hetzelfde, alles is op reis, in verandering, ook dat wat statisch lijkt.”
Meer informatie op: riageerdink.nl.
