Anita Boerrigter – Weerzien (2022)
Tekst: Renata de Frankrijker
Beeldend kunstenaar Anita Boerrigter is op 6 mei 1967 geboren in Hengelo en heeft haar atelier bij Ateliers’ 93 aan de Oude Boekeloseweg.
Zij heeft in 1985 haar diploma behaald in de richting mode en kleding. Na vele jaren besloot zij om in opleiding te gaan bij een aantal hoedenmakers en ontwerpers. Hieruit ontstond werk dat ze met veel plezier deed. In 2007 nam ze het besluit om te gaan studeren aan de AKI in Enschede, waar zij in 2012 afstudeerde in de richting fotografie en gemengde media.
Boerrigter heeft deelgenomen aan diverse groeps- en solo exposities in binnen- en buitenland o.a. in Hengelo, Enschede, Emmen, Nordhorn, Osnabruck en Ibbenburen. Naast haar kunstenaarschap zit zij al jarenlang in het bestuur van Ateliers ’93.
Tijdens haar opleiding aan de AKI was ze vooral bezig met analoge fotografie. Deze manier van fotograferen gaf een beperking, het aantal foto’s dat je op een rolletje kon schieten was minimaal, mede hierdoor leerde zij goed kijken.
Thema’s waar zij zich destijds vooral in verdiepte waren ‘tastzin’ en ‘herinnering’. In haar huidige werk is het onderwerp de ‘tastzin’ iets meer naar de achtergrond verdwenen, maar ‘de herinnering’ is nog altijd aanwezig, al is het maar omdat een foto een moment in de tijd is.
Tijdens een bezoek laat ze hiervan een aantal voorbeelden zien en haalt ze uitspraken van filosofen aan die zij mooi vindt, zoals; Aristoteles en Roland Barthes, deze laatste zei: “De foto is een mechanische herhaling van wat zich existentieel gesproken nimmer meer kan herhalen.
Het werk dat Anita maakt wordt vaak niet van te voren bedacht, ze laat zich verassen in een oogwenk, door beelden die haar opvallen en die anderen vaak niet zien.
Zij maakt vooral foto’s van onderwerpen die zij in het dagelijks leven tegenkomt, tijdens een regenbui of een autorit. Ineens moet er gestopt worden om het moment vast te leggen op camera. Deze fotoserie is op deze manier ontstaan. Hiermee registreert zij de wereld zoals zij die vangt in het ogenblik.
De foto’s die Boerrigter maakt zijn geen kopie van de werkelijkheid, er wordt extreem ingezoomd, waardoor het beeld vager kan worden of vervreemdend werkt. Soms moet je twee of meer keer kijken om te begrijpen wat je daadwerkelijk ziet.
Te zien in maart en april binnen en buiten in vier vensters van Schouwburg Hengelo
Weerzien
In Zie de Vensters 2.0 laat Anita werk zien met de titel ‘Weerzien’. Wat kan verwijzen naar het weer terugzien, opnieuw zien, wederzien van de foto’s die zij destijds maakte voor de eindtentoonstelling van Heartgallery. De titels die ze kiest hebben overigens vaak meerdere betekenissen.
Vanwege de sluiting heeft zij destijds een werk gemaakt waarbij 5 foto’s dubbelzijdig werden afgedrukt op dibond en deze werden achtereenvolgend geplaatst in één houder, hierdoor waren de voorste en achterste foto goed zichtbaar en van de andere kon je alleen een glimp opvangen. Ze zaten als het ware in opslag.
Wat we hier zien zijn reflecties die zij zag tijdens een tocht door het Kröller Möller park. Een spiegeling die zij zag op bepaalde voorwerpen. Wellicht te herkennen voor de goede kijker?
Anita vond het nu een mooi moment, met de goede vooruitzichten op een vaste ruimte voor de beeldende kunst, om deze afbeeldingen uit opslag te halen en op groter formaat zichtbaar te maken in de vier ramen van Zie de Vensters.
